कविता जिवनाच्या... | Poems by Shital Shinde

Shital Babasaheb Shinde 

माणुसकी 

पंख त्याचेच मजबूत असतात 

जे आयुष्यात एकटे उडतात 

स्वप्नांना संधी मिळते करण्याची 

वेळ येते आयुष्याच्या कर्माची 

आयुष्य म्हणजे अंधार पडायल 

जगता आल तर सांगता येईल 

प्रयत्न केले तर मार्ग सापडत जाईल 

काय फायदा या आयुष्याचा 

तुम्हाला नसेल अनुभव माणुसकीचा

 किमंत नसेल दुसऱ्याच्या आयुष्याची

 का अशी शिक्षा भेटली तिला नियतीची

 मन भरता डोळे भरून येतात

 अश्रूना लपून पापण्या मिटून जातात

 आठवता तर छाती भरून येतो

 वेळ पडली तर हुंदका दाटतो

 स्वप्न बघन सोडली की क्षमता संपली

 आशा ठेवण सोडलं की विश्वास संपला

 जिवनात माणसे एकदाच येतात

 आयुष्य पुर्ण बदलून जातात

 जिवनात चार माणसं चांगले मिळवा

 त्यांच्या बरोबर आयुष्य चांगल बनवा 

संधी मिळते माणुसकी जपण्याची

का कुणास ठाउक वापर होते स्वार्थसाठी

संघर्ष जिवनाचा

तुझ्या दुःखात आहे तुझ सुख,

 उद‌याच्या चिंतेत आज नको विसरू 

कधी दुःखाला कर जवळ तर, 

कधी सुख येईल तुझ्या जवळ 

लोकांच्या खोट्या चिरान 

नाही होतील तुझे स्वप्न पुर्ण. 

तुझी जिद्द तुझी मेहनत 

तुझ्या यशाच कारण बनव.

खुप संघर्ष कराव लागेल 

तुला घरातुन बाहेर पडाव लागेल

 यशाच मशाल हातात घेऊन 

तुझ्या ध्येयाला लक्ष बनवुन

डोळ्यातून बाहेर पडाव 

इतक दुःख ही मोठ नाही 

पाचणीच्या आडोश्याला लपाव 

एवढ सुख ही छोट नाही.

जिवनात न मागता मिळल 

तर त्याची किंमत नाही राहील 

जिवनात तुला संधर्ष नसेल 

तर तुझ्या जिंकल्याच सुख कसल....

नशीब

स्वतःशी केलेली हट्‌ट 

ही अवाक्य गोष्ट शक्य होती 

काही आपल्याला एव असत 

ते आपल्या नशीबात नसत

जीवन नकोय वाटते 

तेव्हा काळ नाही संपत 

जीवनातील अर्थ समजते 

तेव्हा आपला काळ संपते...

चालताना पाय अचानक थांबतात 

बोलताना शब्द शांत होतात 

नशीबा समोर काही नाही चालत 

जिथे तो नेईल तिथे जाव लागत...

जीवनात सर्व काही हवस वाटतं 

 तेव्हा कोणी सोबत नसतं 

जेव्हा कोणी नको वाटतात् 

जीवनाचा सहवास नाही संपत..

असे का जगायचे

असे का जगायचे एकदिवस जायचे 

सुख्ख दुःखाचे भोग उगेच का भोगायचे " ||धृ ||

कळले जीवन आहे अर्थ 

नाही कळले जीवन आहे व्यर्थ 

व्यर्थ का जीवन उगे वहायचं ||1 ||

वाईट करण्या पूढे सरू नको 

पुण्य करण्या मागे फिरू नको 

सदाच असे रे वागायचे... || 2 ||

काम आपले कर्तव्य मान 

कामामध्ये देवास जान

जीवनास यातुनच महान करायचे ||3 ||

असे का जगायचे एकदिवस जायचे 

सुख दुःखाचे भोग उगेच का भोगायचे ||4 ||